Αυτό το κείμενο γράφτηκε στις 10 Ιουνίου 2020

Είναι 8 παρά είκοσι. Ανοίγω το παράθυρο του υπνοδωματίου. Ηλιος, ζέστη και ο ήχος του απολυμαντικού του δήμου που ραντίζει τώρα την άσφαλτο. . Ολα ΟΚ.
Σήμερα είναι ημέρα  που θα περάσω απο το γραφείο. Βάσει τετραγωνικών πηγαίνουν 3 άτομα καθε μέρα απο τον τομεα Marketing - Communication-Digital .
Τα νέα της ημέρας δεν εχουν κάτι ιδιαίτερο. Η αναθεωρημένη πρόβλεψη της Τράπεζας της Ελλάδας μιλαέι για 5,5% ύφεση , η Γενική Γραμματεία  Προστασίας επαναλαμβάνει ότι οι έλεγχοι για όσους παραβιάζουν την καραντίνα ( διαπιστωμένοι φορείς) θα ενταθουν τις επόμενες ημέρες .
Τρώω τα αβγά μου ( καλύτερα απο πολυβιταμίνη!), ρίχνω μια ματιά στα μειλ και επιβεβαιώνω το zoom meeting την Παρασκευή με τον παλιό μου πελάτη που επιστρέφει δειλά δειλά σε «δράση» και θέλει να κανει μια μικρη instagram campaign.
Μόλις φτάνω στην εισοδο της πολυκατοικίας και πάω να γυρίσω το πόμολο, συνειδητοποιώ ότι έχω ξεχ’ασει τα αντισηπτικά μαντιλάκια. Αν είναι δυνατον μετά από τόσο καιρό να το ξεχνάω! Αλλά είχε τελειώσει χθες η συσκευασία που έχω στην τσέπη του σακιδίου, οπότε δεν θυμήθηκα να πάρω τα καινούρια. Αντε πάλι δύο όροφοι με τα πόδια . Εχω να μπω στο ασανσερ από τον Μαρτιο..
Αφήνω το αυτοκίνητο κοντά στην Πανόρμου. Ευτυχώς βρίσκεις ακομη εύκολα θέση. Η εκ περιτροπης εργασία έχει τα καλά της.
Στο  μετρο οι ταμπέλες  στα τζαμια γραφουν με μεγάλα γράμματα « Ανωτατος αριθμος επιβατων 10 στο βαγόνι». Μετράω και μας βρίσκω 13. Οκ, δεν είναι τραγικό. Αλλωστε όλοι σχεδον φοράνε μάσκα. Εγω αρνούμαι να το κάνω ακόμη ( μόνο γάντια) αλλά με ανακουφίζει που φοράνε σχεδον οι άλλοι! Ακούω Robbie Williams , τις διασκευές σε swing κομμάτια που μου αρέσουν πολύ. Το τρένο φρενάρει απότομα και βρίσκομαι στο πάτωμα! Δεν κρατιόμουν απο πουθενά- λογικό. Νιώθω λίγο γελοίος αλλά δεν πειράζει. Σηκώνομαι,  βγάζω το αντισηπτικό και τριβω με μανία τα χέρια μου.
Περπατάω μέχρι το γραφείο. Η τηλεδιάσκεψη με την ομάδα πήγε καλά. Ο Νίκος μας διαβεβαιώνει ότι αισθάνεται καλά . Δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Προχθες έλαβε  το sms του τρόμου . « Περιλαμβάνεστε στις επαφές διαγνωσμένου κρούσματος. Υποχρεωτική παραμονή στο σπίτι σας μεχρι 23 /6. Ελέγχεστε απο το αστυνομικο τμήμα της περιοχής σας». Ευτυχώς δεν τον εχω συναντήσει εδώ και μια εβδομάδα..
Στην τηλεόραση στο διαφημιστικό break παρατηρώ ότι πλέον δεν ειναι δυο και τρεις οι «κορωνοδιαφημίσεις». Ετσι εχω ονομάσει τα σποτ του τελυταίου καιρού, που βασίζονται σε ένα ατομο! Μια γυναικα που στέκεται στον κήπο του σπιτιού της, ένας άντρας μόνος του μπροστα στο λαπτοπ κοκ. Πάνε τα γυρίσματα με παρέες που γλεντάνε ή με ευτυχισμένες οικογένειες που μοιράζονται τη μαρμελάδα! Πάνω απο το μισο break είναι πια μέσα στη μοναξιά!
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τις σειρές. Πώς να γυρίσεις επεισόδια χωρις επαφές ανάμεσα στους πρωταγωνιστές; Και καλά οι εξωτερικες σκηνές- τους βάζεις σε απόσταση. Αλλά στους εσωτερικούς χώρους τι κάνεις; Και πώς θα φιληθεί το ζευγάρι;
Με Παρα Πεντε θα τη βγάλει ο κόσμος και το φθινόπωρο!
Στην επιστροφή αποφασίζω να πάω μια βόλτα στο κέντρο. Τα μικρά μαγαζιά έχουν ανοίξει- λένε ότι το πολύ την άλλη εβδομάδα θα ξαναλειτουργήσουν και τα εμπορικά κέντρα με έλεγχο αριθμού εισερχομένων. Αντε να δούμε.
Με παιρνει στο τηλέφωνο η Ελένη. Οργανωνει την έξοδο του Σαββάτου! Με μέγιστο αριθμό 4 στο τραπέζι, δεν ειναι και ευκολο να κλεισεις την παρέα και να βρεις πού θα πάμε ( και να έχει και τραπέζι). Μου λέει και το νέο που δεν είναι ανέκδοτο. Δυο φίλοι της που πήγαν χθες σε ταβέρνα  στο Παγκράτι της είπαν οτι είχαν επιλογή να σερβιριστούν  σε χάρτινα  πιάτα και με πλαστικα μαχαιροπήρουνα μιας χρήσης. Δεν μου ακούγεται κακή ιδέα! Αντε να βασιστεις στο πόσο καλά πλένονται όλα αυτά.
Στο μετρό επιστρέφοντας το μόνο που με απασχολεί είναι αν θα καταφέρω να πάω για μπάνιο αυριο το απόγευμα. Οι οργανωμένες πλαζ ( που δεν με ενθουσιαζαν και ποτέ να πω την αλήθεια) έχουν περιορισμο στην εισοδο - οπότε ολοι τρεχουν απο τις 9 . Μετα γεμιζουν και οι απλες παραλιες - μονο που έρχονται τα περιπολικά και διώχνουν τον κοσμο, οποτε μπανιο το σαββατοκύριακο δεν παιζει. Το απογευματινο της Πέμπτης ισως ειναι εφικτο..
Το βραδυ στο σπιτι διαβάζω τα μειλ. Η αιτηση για οικονομικη ενισχυση για τον Ιουνιο απορρίφθηκε. Παρουσιάζω δραστηριοτητα, αρα ( ασχετα αν ειναι η μιση απο την κανονική) δεν πληρώ τα κριτήρια. Δεν πειράζει , την υγειά μας νάχουμε.
Στις Ειδήσεις ανακοινώνουν οτι 20 Ιουνιου ξεκιναει η διάθεση των τεστ άμεσης διάγνωσης. Αντε πάλι αιτήσεις και αναμονή. Αλλα δεν γίνεται κι αλλιώς!
Το Netflix μειωνει την τιμή της μηνιαίας συνδρομής κατα 1 ευρώ. Πολύ γαλαντόμοι! Πλεον δεν προστίθενται νέες παραγωγές, οπότε δεν μπορούσαν να μην κάνουν κάτι.
Τέλος πάντων. Ξαπλώνω και βγάζω να διαβάσω τον «Οδυσσέα» του Tennyson.
I am a part of all that I have met ( Είμαι όλα όσα συναντησα). Ας μας επιτραπεί να συνεχίσουμε να «συναντάμε» τη ζωή. Αυτό είναι που μετράει τώρα.
πηγή:https://charisgoulios.blogspot.com/