Το δηλητήριο της τοξικότητας των ανθρώπων!

Η απομάκρυνση της «τοξικότητας» από τη ζωή μας είναι ίσως το καλύτερο δώρο που μπορούμε να προφέρουμε στον εαυτό μας!

• Προσπαθεί να ελέγξει τη ζωή σου τόσο υπερβολικά που φτάνει στη… χειραγώγηση; Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός του.

• Δεν μπορεί ποτέ να μοιραστεί τη χαρά των επιτυχιών σου; Ακόμη και των… μικρών; Ποτέ δεν θα χαρεί αληθινά.

• Ψεύδεται συνεχώς και… ασύστολα; Θα το κάνει και σε εσένα!

• Ισχυρίζεται συνεχώς ότι είναι κυνηγημένος από τη ζωή και την κοινωνία και εμφανίζεται πάντοτε ως θύμα; Η απελπισία είναι η… «αγαπημένη» του!

• Κουτσομπολεύει ασταμάτητα σε σημείο που οι διηγήσεις του να θυμίζουν επιστημονική φαντασία, ενώ αποφεύγει θέματα ουσίας; Θα το κάνει και για εσένα!

• Είναι άπληστος και σκέφτεται επίμονα πως θα μπορούσε να κερδίσει από οποιαδήποτε κατάσταση; Θα το σκέφτεται και για εσένα!

• Ο εαυτός του και η ευημερία του έρχεται πρώτη; Δεν θα ενδιαφερθεί για εσένα και τη δική σου κατάσταση.

• Η κριτική του είναι πανταχού παρούσα και πάντοτε αρνητική; Πάντα θα έχει παράπονα και για εσένα.

• Η συμπεριφορά του είναι συχνότατα αλαζονική και απαξιωτική για τους άλλους; Το εγώ του δεν χωράει δίπλα στο δικό σου!

• Επιθυμεί να κυριαρχεί στις συζητήσεις με απώτερο σκοπό τη νίκη;Εύκολα μία συζήτηση μαζί του καταλήγει σε έντονο διαπληκτισμό; Στην πραγματικότητα δεν σε ακούει καθόλου και η άποψή σου δεν έχει καμία αξία!

• Συνεχώς υπερβάλει και δραματοποιεί τα δεδομένα και τις καταστάσεις;

• Εμφανίζει συχνά σημάδια εθισμού ή εξάρτησης (πορνογραφία, αλκοόλ, ναρκωτικά, τυχερά παιχνίδια);

• Σαρκάζει και υποτιμά τα πάντα συνήθως μέσα από το χιούμορ; Το κάνει και για εσένα!

• Είναι διαρκώς κρυψίνους ακόμα και για το πως πέρασε τη μέρα του στη δουλειά;

• Πάντοτε φταίει κάποιος άλλος και οτιδήποτε άλλο; Η ευθύνη του μετατοπίζεται συνεχώς σε κάτι έξω από το ίδιο; Και σε εσένα.

• Μένει κολλημένος στο παρελθόν κατηγορώντας αιώνια οποιονδήποτε «πρώην»;

• Δεν αποδέχεται τον τρόπο και τους εκάστοτε σκοπούς της ζωής σου; Θα σε απομακρύνει από τους στόχους σου.

• Θέλει να σε παρασύρει στον παλιό τρόπο ζωής σου; Δεν χάρηκε και πολύ με την πρόοδο σου.

• Δεν είναι πραγματικός φίλος, αλλά καμώνεται πώς είναι, μόνο όταν τον συμφέρει;

• Σε πληγώνει συνεχώς;

• Σου κάνει τη ζωή μόνιμα αγχωτική;

• Αισθάνεσαι στρες, αγωνία, φόβο, αποστροφή όταν πρόκειται να τον συναντήσεις;

• Σε εκθειάζει για τα κατορθώματα και τις δεξιότητές σου συχνά και έντονα; Το αντίθετο πράττει πίσω από την πλάτη σου.

• Σε χρησιμοποιεί μόνιμα ως «κάδο» για τα συναισθηματικά του απόβλητα; Δεν πρόκειται να αλλάξει η …χρήση σου!

• Προσπαθεί συνήθως να σε κάνει να αισθάνεσαι ντροπή και ενοχές, ώστε να σε χειρίζεται καλύτερα; Δεν θα αισθανθεί το ίδιο ντροπή και ενοχές…!

• ……………………………………………………………………………….
(συμπλήρωσε από την προσωπική σου εμπειρία)

Έχει πέσει στην αντίληψη και στην αίσθηση σου έστω και ένα από τα παραπάνω, το οποίο επαναλαμβάνεται αμείωτο και σου επιφέρει την ίδια ενόχληση κάθε φορά;

Αναρωτιέσαι έντονα πολλές φορές για ποιο λόγο διατηρείς σχέση με άτομο ή άτομα που σε πληγώνουν και σε φέρνουν σε δύσκολη θέση με κάποιον από τους παραπάνω τρόπους;

Παρατηρείς την υγεία σου να έχει μία κάμψη ελαφρά έως μεγαλύτερη; (δυσκολία στον ύπνο, πόνοι στον αυχένα, στο στομάχι, στην πλάτη αλλά και αλλού, ευαισθησία και ευερεθιστότητα στο δέρμα, εντερικές ενοχλήσεις, αίσθηση ασφυξίας, κρίσεις πανικού, καταθλιπτικά συμπτώματα, άλλα)

Υπάρχει περίπτωση κάποια από αυτά τα κλινικά συμπτώματα να είναι ψυχοσωματικά; Ίσως; Αν δεν συντρέχουν και άλλες αφορμές;

Έχει περάσει από το μυαλό σου η πιθανότητα να αφαιρέσεις από τη ζωή σου ή έστω να αραιώσεις τις επαφές με … «τοξικό» άτομο του περιβάλλοντός σου;

Δεν τα καταφέρνεις; Αγχώνεσαι και μόνο στη σκέψη;

Όλοι μας κάπου, κάποτε «δηλητηριαστήκαμε» από τέτοιου είδους …τοξικότητες!!!

Και πολλές φορές πίσω από το βιαστικό και αμυντικό:

«Δεν με ενοχλεί!», «Δεν δίνω σημασία!», «Το ξέρω, τι κάνει! Δεν με πειράζει!!!», κρύβεται η καλά καταχωνιασμένη αδυναμία διαχείρισης τέτοιων ατόμων.

Η απομάκρυνση της «τοξικότητας» από τη ζωή μας είναι ίσως το καλύτερο δώρο που μπορούμε να προφέρουμε στον εαυτό μας για την ευημερία και την ψυχική του υγεία!

Είναι μία μεγάλη απόδειξή της αυτοαποδοχής και της εμπιστοσύνης που αισθανόμαστε για εμάς τους ίδιους!

"Σε περίπτωση που έχουμε δυσκολίες με αυτά τα δύο… πιθανότατα να κρύβεται εκεί και το κλειδί της ανοχής μας απέναντι στους τοξικούς ανθρώπους…

Η αφαίρεση των ανθρώπων – δηλητήριο βοηθά στην στερέωση της αυτογνωσίας μας και τέλος κρύβει και μία πράξη καλοσύνης προς οτιδήποτε μας περιβάλλει…"

Γράφει η Αλεξάνδρα Γεωργίου - Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας ( Integrative Counselling, COSCA ) / Εκπαιδευτικός
Πηγή: simplylife.gr

Δεν αισθάνομαι Ευρωπαία γιατί είμαι Ελληνίδα

 

Τι σημαίνει Ευρώπη? Υπάρχουν πολλές εκδοχές απ οτι αντιλαμβάνομαι…
Για άλλους είναι μια Ήπειρος…για κάποιους ενά σύνολο κρατών σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή…για άλλους είναι προιόν ενός αρχαίου Μύθου …και μάλιστα ελληνικού !Τι ειρωνία αν το σκεφτεί κανείς …
Αυτό που σίγουρα δεν είναι, για εμένα τουλάχιστον, είναι η Πατρίδα μου.
Πατρίδα μου είναι η Ελλάδα…
Εδω γεννήθηκα, εδω μεγάλωσα, εδώ ένιωσα τα πρώτα μου συναισθήματα χαράς και λύπης, ελπίδας και απογοήτευσης, αγάπης αλλά και μίσους.Εδώ στην Ελλάδα μεγαλώνω τα παιδιά μου.Εδώ στην Ελλάδα θέλω να ταφώ όταν θα έρθει η ώρα μου.
Γιατί προσπαθούν να με πείσουν οτι πρέπει να αισθάνομαι Ευρωπαία μπορώ να το φανταστώ αλλά το μόνο πράγμα που δεν εκβιαζεται και δεν ξεπουλιέται είναι η συνείδηση ενός ανθρώπου…από αυτήν δεν μπορείς να ξεφύγεις, σε ακολουθεί παντού και σε κρίνει και ασύστολα.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Πατρίδα μου την Ελλάδα δυστυχώς με έκαναν να συνειδητοποιήσω κάτι που είχα «αφήσει» σε κάποια γωνιά του μυαλού μου να σκονίζεται μια και είναι από τα πράγματα που με λυπούν ιδιαίτερα…
Αυτό είναι το γεγονός οτι με το πέρασμα των χρόνων…οι λέξεις μπορεί να παραμένουν ίδιες ….οι έννοιες τους όμως αλλάζουν…
Γι αυτό όταν αναφερόμαστε στην λέξη Δημοκρατία θα πρέπει να σημειώνουμε και για ποία χρονολογική περίοδο μιλάμε καθώς σήμερα έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε τις λέξεις με την αρχαία τους έννοια και οχι με την σημερινή τους …
Εξ αυτού καταλήγω στο πολύ προφανές και κοινά αποδεκτό συμπέρασμα οτι η Δημοκράτια με την έννοια που την αντιλαμβάνονταν οι αρχαίοι Έλληνες δεν υπάρχει πλέον σε καμία Ήπειρο και σε κανένα Κράτος .
Αποτιμώντας λοιπόν την κάτασταση της Χώρας και κατ επέκταση της ελληνικής κοινωνίας αρα και της οικογένειας μου έχω να πω ότι…
Κυβερνιέμαι από ξένους..δεν υπάρχει Δημοκρατία…δεν αισθάνομαι Ευρωπαία
Έχω οικογένεια έχω φίλούς και έχω και κάτι ακόμα…
έχω την Πατρίδα μου την Ελλάδα .Μου είναι αδύνατον να νίωσω Ευρωπαία γιατί πολύ απλά είμαι Ελληνίδα!
Ως Ελληνίδες και ως Έλληνες επιβιώσαμε ως τώρα και θα επιβιώσουμε και στο μέλλον όποια και αν είναι αυτό και αυτό είναι που πρέπει να θυμόμαστε πάντα γιατί λαός χωρίς ταυτότητα είναι πλοίο χωρίς πανιά…

πηγή  : olympia.gr

Τα ανεμοδαρμένα ύψη της αγένειας

Όλα τα μπορώ αρκεί να το θελήσω...

Ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη και πληθυντικός ευγενείας.

Γνώσεις αποκτηθείσες από το σχολείο. Σχεδόν παλαιολιθικές.

Μουσειακά κομμάτια που τα περιεργάζεται κανείς ξαφνιασμένος.

Θυμάσαι τότε; Γυρίζει και λέει στο διπλανό του.

Τότε…

Πως προσδιορίζεται αυτό το τότε;
Τότε… Παλιά… Όχι και πολύ παλιά τώρα που το λέμε, βέβαια…

Αλλά σε μια άλλη εποχή σίγουρα.
Που οι σχέσεις ήταν αλλιώς. Που οι άνθρωποι ήταν αλλιώς.

Λιγότερο αγενείς, επικριτικοί, προσβλητικοί. Λιγότερο ανυπόμονοι και νευρικοί. Λιγότερο αδιάφοροι. Και περισσότερο άνθρωποι.

Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται σαν κλασική ρομαντική λογοτεχνία, αλλά έτσι είναι φίλε μου.
Αλλάξαμε.

Μας πήρε μπάλα η κρίση; Μας πήρε και μας σήκωσε ο αέρας της προόδου;
Μάθαμε να χειριζόμαστε τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής μας και ξεχάσαμε άλλα… Βασικά…

Βρήκαμε την πρόοδο και χάσαμε τον άνθρωπο. Τρομάρα μας.

Προχθές πλακώθηκαν πάλι στο δρόμο. Ολοένα και συχνότερα γίνεται. Κάποιος ανυπόμονος θα κορνάρει, κάποιος θα θιχτεί παίρνοντας την κόρνα προσωπικά, θα ανταλλάξουν δυο κουβέντες, θα πιαστούν και λίγο στα χέρια. Έτσι για να πάει καλά η μέρα.

Στο μετρό, το ίδιο. Πλακώθηκαν για τις θέσεις. Πήγαν από δύο διαφορετικές μεριές να καθίσουν στη μοναδική ελεύθερη κι έπεσε ο ένας πάνω στον άλλο. Κι αντί να γελάσουν, άρχισαν τα κοσμητικά.

Τα οποία κοσμητικά έχουν γνωρίσει τρελή εξέλιξη. Παλιότερα δύο τρεις λεξούλες ήταν αρκετές για να σοκάρουν. Σήμερα, όμως, ολόκληρο λεξικό και δεν φτάνει.

Όσο για την καλημέρα, το ευχαριστώ και το παρακαλώ ή το συγνώμη, τα καταντήσαμε είδη πολυτελείας. Τα αποφεύγουμε λόγω βαριάς φορολογίας. Λες και δεν είμαστε ήδη αρκετά χρεωμένοι και θα μας βαρύνουν αυτά.

Κρίμα.

Να αφήνουμε το μέσα μας να χαλιέται τόσο πολύ που να ξεχνάμε τους τρόπους μας. Να ξεχνάμε πως είμαστε άνθρωποι με ήθος, τρόπους και σεβασμό. Ή οφείλουμε να είμαστε.

Ξεχνάμε πως οι καυγάδες και οι εντάσεις χαλούν πρώτους από όλους εμάς. Μας δηλητηριάζουν. Μας απομονώνουν από τους γύρω μας.

Όχι φίλε, αν είσαι τόσο νευρικός κι ευέξαπτος, αν δε σε νοιάζει ότι τα λόγια σου θα με προσβάλλουν ή θα με πληγώσουν, δε μου κάνεις.
Αν σου λέω καλημέρα κι εσύ γρυλίζεις αντί να μου την «επιστρέψεις», πάλι δε μου κάνεις.

Να τη βράσω την εξέλιξη αν ξεχάσω πως είναι να είμαι άνθρωπος. Αν πάψει να με νοιάζει αν θα μιλήσω με αγένεια σε κάποιο μεγαλύτερο ή αν θα προσφέρω τη θέση μου σε κάποιον με κινητικά προβλήματα.

Αφήστε με στα σπήλαια να ακούω καλημέρα, συγνώμη κι ευχαριστώ. Να νιώθω ευγνωμοσύνη κι όχι θυμό. Να μην είμαι μόνιμα τσατισμένος επειδή ο ήλιος βγήκε από την ανατολή.

Να μη σαρώνει το κεφάλι μου αέρας δυνατός που με παρασέρνει σε κάτι που δε θέλω να είμαι. Σε ένα νευρικό, αποξενωμένο πλάσμα που δε σέβεται τίποτα και χαλιέται με το παραμικρό. Και ξεσπάει όπου βρει. Δε θέλω να με πάρει και να με σηκώσει αυτό το ρεύμα της αγένειας.

Τα ανεμοδαρμένα ύψη της αγένειας…

Τα απλά θέλω. Τα ήσυχα, τα σεβαστικά, όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου. Κι ας φαίνεται αναχρονιστικό. Θέλω τον άνθρωπο να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και οι εντάσεις με διάλογο. Θέλω την αύρα μου φωτεινή κι όχι μπαρουτοκαπνισμένη από τσατίλες.

Και θα το κάνω. Γιατί μπορώ.

Όλα τα μπορώ αρκεί να το θελήσω.

Κι αν το προσπαθήσεις κι εσύ το μπορείς.

Αναλώσου να φτιάξεις ότι χάλασες κι όχι να βρίσκεις δικαιολογίες γιατί παραμένεις «χαλασμένος».
Μπορείς. Όλοι μας μπορούμε.

Το θέμα είναι να το θελήσουμε. Κι αν σε ζορίζει η αρχή, ξεκίνα από τα απλά, όπως τα πιτσιρίκια της πρώτης δημοτικού. Με γραμματάκια στη σειρά και συλλαβισμό.

Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ.. κι ότι αυτό πρέπει να σημαίνει.

πηγή : diaforetiko.gr

Υπναράδες ενωθείτε: ήρθε η μέρα της εξομολόγησής μας

Ένα κείμενο αφιερωμένο σε όσους είναι αθεράπευτα λάτρεις των πουπουλένιων μαξιλαριών, των αρωματισμένων σεντονιών και της γενικότερης ιδέας του ύπνου και του κρεβατιού.

Σε όσους είναι Κωσταντάρες και ξυπνούν από τις 7 τα ξημερώματα, είτε καθημερινή είτε Κυριακή, γιορτή και σχόλη, έχουμε να πούμε, πως δεν είμαστε γαϊδούρια ή τεμπέληδες. Αυτό το άρθρο πρόκειται να αποκαλύψει 5 αλήθειες, οι οποίες ελπίζουμε να σας βοηθήσουν να μας καταλάβετε λίγο καλύτερα.
Γιατί εμείς ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία. Αγαπάμε τη νύχτα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαστε τα όργια της, και μισούμε την πρωινή δουλειά-γυμναστική, σχολή, και οτιδήποτε έχει επινοήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος να κάνει από τις 6 η ώρα τα ξημερώματα.
Μιας και σήμερα, η ώρα αλλάζει, είπαμε η 29η Μαρτίου να γίνει η μέρα της εξομολόγησής μας και κατά συνέπεια της λύτρωσής μας, καθώς ένα βράδυ Σαββάτου που το έχουμε, μας το "πετσοκόβουν" οι αλλαγές της ώρας. Πόσα να αντέξει ένας άνθρωπος;
Απεταξάμην τη ρετσινιά.

Ειλικρινά, δεν ακούμε το ξυπνητήρι

Λέμε αλήθεια

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε σε όποιον πιστεύει πως κάποια στιγμή τον στήσαμε συνειδητά, ότι αυτό δεν ισχύει. Αν δεν είσαι ένας από εμάς, δεν μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει "Δεν άκουσα το ξυπνητήρι", με αποτέλεσμα να πιστεύεις ότι σου λέμε δικαιολογίες. 
Ο λόγος που πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη, σε όσους στήσαμε επειδή όντως δεν ακούσαμε το ξυπνητήρι, είναι επειδή δώσαμε λάθος ώρα ραντεβού. Από εδώ και στο εξής, αυστηρώς μετά τη μία το μεσημέρι.

Οποιαδήποτε κίνηση για κλείσιμο ξυπνητηριού γίνεται ασυνείδητα

Απλά, συμβαίνει

Ναι, υπάρχουν φορές που μπορεί να το ακούσαμε, αλλά ειλικρινά δεν καταλάβαμε πώς ή πότε το κλείσαμε. Αυτό συμβαίνει αυτόματα, σαν μία κίνηση άμυνας που προστατεύει τον οργανισμό μας από οτιδήποτε πάει να του χαλάσει την κατάσταση νιρβάνας, ηρεμίας και ύπνου, στην οποία βρίσκεται εκείνη τη στιγμή. 
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπορούμε να κάνουμε επαναλαμβανόμενες κινήσεις, που οδηγούν στο κλείσιμο αυτής της κατασκευής που ακούγεται από το υπερ-πέραν και ονομάζεται ξυπνητήρι, χωρίς να αποσπάσουμε την προσοχή μας από τον ύπνο. Αμέ!

Όχι, δεν αγνοούμε ούτε εσάς ούτε τον θόρυβο

Είναι θέμα άμυνας 

Όταν αλλάζουμε πλευρό ή καλύπτουμε τα αυτιά μας, είναι επειδή από τον θόρυβο ενεργοποιείται ακόμη ένας μηχανισμός, που στόχο έχει να προστατεύσει την ηρεμία του σώματος και της ψυχής μας. Αποτέλεσμα; Το κορμί να προβαίνει σε κινήσεις που μοιάζουν γαϊδουρινές. Αλήθεια, δεν είμαστε αυτό που φαίνεται εκείνη τη στιγμή.

Το Σάββατο και η Κυριακή είναι μέρες ξεκούρασης

Σε αυτό, δεν ακούμε κουβέντα

Τρανταχτό επιχείρημα. "Κυριακή, γιορτή και σχόλη" λέει το τραγούδι και εσείς πάτε να την καθιερώσετε ως καθημερινή. Δεν φτάνει που οι νομοθεσίες όλο μας το γυροφέρνουν να εργαζόμαστε και Κυριακές, κάποιες Κυριακές, ίσως Κυριακές, έχουμε και εσάς τους αγχωτικούς να μας προειδοποιείτε από το προηγούμενο βράδυ, πως πρέπει να πάμε για καφέ Κυριακή πρωί.
Αιώνια δικαιολογία; "Για να μη χάσουμε τον ήλιο". Αρχικά, ο ήλιος, τουλάχιστον για φέτος, είναι μία πονεμένη υπόθεση. Δεύτερον, η Κυριακή είναι μέρα ξεκούρασης. Τρίτον, ήλιος, τελευταία φορά που το ψάξαμε, υπάρχει και στις 3 και στις 4 το απόγευμα. Και τέταρτον, όσο και αν το θέλετε, όχι δεν θα νιώσουμε τύψεις που δεν ακούσαμε το ξυπνητήρι. Τα είπαμε και παραπάνω.

Τελικά, γιατί να ντραπούμε; Απλά, δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε

Είναι άδικο να αισθανόμαστε άσχημα για αυτό

Σε αυτό το σημείο, έχουμε μία απορία. Πώς προέκυψε το γεγονός, ότι όσοι δεν ξυπνάν το πρωί, είναι τεμπέληδες και αργόσχολοι; Γιατί να μην ισχύει το ίδιο για όσους κοιμούνται νωρίς το βράδυ, και σαν μίζερα σαλιγκάρια σέρνονται από τον έναν καναπέ στον άλλον; Δεν θέλουμε να ξυπνάμε το πρωί και είμαστε ειλικρινείς.

Στο κάτω-κάτω γιατί όταν βλέπετε ένα σκυλί να κοιμάται δεν θυμώνετε;

Θα θέλαμε να ακούσουμε μία απάντηση!
πηγη : pathfinder.gr

Δεν είσαι το ζώδιο που νομίζεις

Έτσι τουλάχιστον υποστηρίζει σε μία εκπομπή του το BBC, που αναφέρει πως η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν είναι το ζώδιο που νομίζει. Η εκπομπή, που έσπασε ρεκόρ τηλεθέασης την περασμένη εβδομάδα,  υπενθύμισε, με αφορμή την προσφατη εκλειψη ηλ’ιου, ένα γεγονός που είναι αρκετα γνωστό αλλά όχι διαδεδομένο: οτι τα ζώδια έχουν αλλάξει!

Πού οφείλεται αυτό;
 Οι ημερομηνίες των ζωδίων καθορίστηκαν πριν από 2.000 χρόνια, όταν και διαμορφώθηκε για πρώτη φορά ο ζωδιακός κύκλος. Τότε τα ζώδια βρίσκονταν σε αντιστοιχία με τη θέση των αστέρων που βρίσκονταν πίσω από τον ήλιο την ημέρα της γέννησης μας, γεγονός άλλωστε που ορίζει τι ζώδιο είμαστε. Ωστόσο, με το πέρασμα των αιώνων, εξαιτίας ενός αστρονομικού φαινομένου άγνωστου την εποχή εκείνη, οι θέσεις των άστρων άλλαξαν, με αποτέλεσμα οι ημερομηνίες του κάθε ζωδίου να μην συμπίπτουν με τις θέσεις των αντίστοιχων άστρων.
Αν λοιπόν επιθυμείτε να μάθετε το πραγματικό ζώδιο σας, εδώ θα βρείτε τις σωστές ημερομηνίες:

21 Ιανουαρίου – 16 Φεβρουαρίου: Αιγόκερως
17 Φεβρουαρίου – 12 Μαρτίου: Υδροχόος
13 Μαρτίου – 18 Απριλίου: Ιχθύς
19 Απριλίου – 14 Μαΐου: Κριός
15 Μαΐου – 21 Ιουνίου: Ταύρος
22 Ιουνίου – 20 Ιουλίου: Δίδυμος
21 Ιουλίου – 10 Αυγούστου: Καρκίνος
11 Αυγούστου – 16 Σεπτεμβρίου: Λέων
17 Σεπτεμβρίου – 31 Οκτωβρίου: Παρθένος
1 Νοεμβρίου – 23 Νοεμβρίου: Ζυγός
24 Νοεμβρίου – 29 Νοεμβρίου: Σκορπιός
30 Νοεμβρίου – 18 Δεκεμβρίου: Οφιούχος
19 Δεκεμβρίου – 20 Ιανουαρίου: Τοξότης

Όπως θα παρατηρήσατε, στο ζωδιακό κύκλο υπάρχει ένα ακόμη ζώδιο, ο Οφιούχος. Ο λόγος που αποκλείστηκε από τα υπόλοιπα ζώδια όταν καθορίστηκαν οι ημερομηνίες τους είναι άγνωστος. Ωστόσο εικάζεται ότι οι αστρολόγοι της αρχαιότητας ήθελαν να χωρίσουν τον 360 μοιρών κύκλο του ήλιου σε 12 ίσα μέρη των 30 μοιρών το καθένα.
Αν είστε λοιπόν γεννημένοι μεταξύ 30 Νοεμβρίου και 18 Δεκεμβρίου, συγχαρητήρια! Μόλις κερδίσατε ένα καινούριο ζώδιο στο ζωδιακό κύκλο.
Πηγή : matrix24.gr

Βαγγέλη, το καλό που σου θέλω, μη σε ξεχάσουμε

Κι αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στο Ρέθυμνο βρίσκεται...
Κι αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στα Γιάννενα βρίσκεται...

Οι καρδιές όλων χτύπησαν πιο δυνατά, πιο γρήγορα, πιο αληθινά και η αιτία ήταν ο Βαγγέλης. Ούτε η κρίση, ούτε η διαπραγμάτευση, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Βαρουφάκης, κανένας και τίποτα δεν μπόρεσε να μας ενώσει, να μας φτιάξει, να μας ντοπάρει όπως ο Γιακουμάκης. Ένας άγνωστος εικοσάχρονος σπουδαστής μιας σχολής που πολλοί δεν ήξεραν καν ότι υπήρχε και σχεδόν όλοι δεν γνώριζαν ότι για κάποιους ήταν το δικό τους Άουσβιτς.

Και ήρθε μια φωτογραφία, πότε έγχρωμη, πότε ασπρόμαυρη, να την κρατάνε τόσα χέρια, με τόση ευλάβεια όπως τον Επιτάφιο, με αληθινό πόνο και αγωνία σαν να είχαν χάσει όλοι τα παιδιά τους. Και η ελπίδα να τριγυρνάει από στόμα σε στόμα, από βλέμμα σε βλέμμα, από ψυχή σε ψυχή. 

Επί 37 μέρες η Ελλάδα είχε γίνει μια γειτονιά! Μια γειτονιά από εκείνες με τις τρυφερές γειτόνισσες που ανταλλάσσουν πίτες και περγαμόντα. Που νοιάζονται η μια για την άλλη, που θυσιάζονται η μια για την άλλη. Και όλα αυτά γιατί ψάχναμε το γελαστό παιδί. Γιατί νιώσαμε μέσα μας βαθιά την αδικία. Γιατί μπήκαμε όλοι στη θέση του και φανταστήκαμε...χωρίς να μπορούμε να φανταστούμε τι περνούσε. Και η ελπίδα ξεθύμαινε αλλά εμείς εκεί, δεν εγκαταλείπαμε. Η σκέψη μας είχε ήδη μαυροντυθεί αλλά η καρδιά αντιστεκόταν, αρνιόταν να δεχτεί όλα εκείνα που φώναζαν πως ο Βαγγέλης είχε περάσει σε άλλη διάσταση, είχε γίνει αέρας. 

Τα νέα ήρθαν, τα χείλη δαγκώθηκαν, τα μάτια δάκρυσαν, το αίμα πάγωσε...Και τώρα αρχίζουν τα ΓΙΑΤΙ; Σενάρια από παντού, στοιχεία σκόρπια, λόγια με το τσιγκέλι, υποννοούμενα και η οργή έχει ήδη πάρει τη θέση της θλίψης, έχει μπει στα χαρακώματα και ετοιμάζεται για αντεπίθεση. Ο νους δεν είναι έτοιμος να αποδεχθεί δικαιολογίες, υποθετικές αιτίες, ανακρίβειες. Ο Βαγγέλης, μας ήθελε εκεί και μας είχε...και μας έχει ακόμη. 

Ένα ευαίσθητο λουλούδι που έφυγε για να βρει τη δική του Άνοιξη. Το έκοψαν, το ξανάκοψαν...δεν άντεξε. Το τσαλαπάτησαν οι βλαχόμαγκες με τις βρωμιάρικες αρβύλες τους που όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα μείνουν στη μνήμη μας σαν τα Ες Ες της Γαλακτοκομικής.

Του Ευαγγελισμού...γιορτάζει. Ναι, γιορτάζει! Όχι, θα γιόρταζε...

Βαγγέλη, το καλό που σου θέλω...Μην σε ξεχάσουμε κι εσένα!

Πηγή φωτογραφίας: aetostz.blogspot.com

media soup.gr

Γιώργος Πιντέρης, Ph. D.Υπακοή στους κανόνες. Μέχρι ποιο σημείο;

Η ιστορία δείχνει πως η Γερμανία  από τον 18^ου αιώνα και πέρα, ήθελε να εξουσιάζει την Ευρώπη. Σε αυτή την προσπάθεια προκάλεσε δύο Παγκοσμίους πολέμους και εκατομμύρια νεκρούς. Αν κρίνουμε τη στάση των Γερμανών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ίδιο ισχύει και τώρα:  Απλά η δύναμη των όπλων αντικαταστάθηκε από την οικονομική δύναμη. Μάλιστα, αυτή τη φορά οι Γερμανοί τα κατάφεραν πολύ καλύτερα...

Βέβαια, το ότι η χώρα αυτή κατάφερε κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με θαύμα! Να έχεις περάσει δύο Παγκόσμιους Πολέμους, να έχει καταστραφεί η χώρα σου δύο φορές και να εξακολουθείς να διευθύνεις την Ευρώπη δεν είναι και μικρό πράγμα. Πόσο όμως το κατάφεραν αυτό;

Πρώτον, χάρις στην αμέριστη υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τη λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, προκειμένου να αναχαιτιστεί η προέλαση της Σοβιετικής Ένωσης προς τα δυτικά.

Δεύτερον, η οργάνωση και η πειθαρχία που χαρακτηρίζει αυτόν το λαό. Βέβαια, οργάνωση και η πειθαρχία έχουν και πολλά άλλα κράτη, όπως η Αγγλία,  οι Σκανδιναβικές χώρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι. Όμως, τα κράτη αυτά δεν έχουν στο ιστορικό τους ένα ολοκαύτωμα, ή φαινόμενα όπως ήταν η Γερμανική κατοχή, όπου κι αν αυτή έλαβε χώρα. Υπάρχει τίποτα που ξεχωρίζει τους Γερμανούς από τους άλλους λαούς;

Τα πειράματα που έκανε ο Stanley Milgram (1933-1984)  στη δεκαετία του 1960 έδειξαν πως δεν υπάρχει τέτοια διαφορά. Δηλαδή, το φαινόμενο των κρεματόριων και των φούρνων θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Μιας και τα εγκλήματα πολέμου που έκαναν οι Γερμανοί ήτανε κατόπιν διαταγών, το ερώτημα στα πειράματα του Milgram ήταν: Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος ακολουθώντας διαταγές;

Τα πειράματα έδειξαν πως το 65 τοις 100 των συμμετεχόντων έφτασε στο σημείο να κάνει ένα ηλεκτροσόκ των 450 Volt σ’ έναν άνθρωπο που δεν το γνωρίζει! Βέβαια, στην πραγματικότητα δεν έγινε κανένα ηλεκτροσόκ. Τα υποτιθέμενα ηλεκτροσόκ ξεκινούσαν από 15 Volt και σταδιακά έφταναν στα 450. Αυτός που πατούσε τα κουμπιά, στο πείραμα ήταν ο «δάσκαλος». Στην ουσία ήταν το «πειραματόζωο». Εκείνος που υφίστατο το ηλεκτροσόκ ήταν ο υποτιθέμενος «μαθητής».  Το ρόλο του «μαθητή» υποδύθηκε ένας συμπαθέστατος Ιρλανδός λογιστής γύρω στα 50.  Μάλιστα, κατά τη διάρκεια των συστάσεων έλεγε φιλικά στο δάσκαλο «προσεκτικά με αυτό το μηχάνημα, γιατί έχω και καρδιά». Από κει και πέρα, ο μαθητής πήγαινε σε ένα άλλο δωμάτιο. Ο δάσκαλος δεν τον έβλεπε. Είχε μόνο ακουστική επαφή μαζί του. Τα κουμπιά του μηχανήματος των υποτιθέμενων ηλεκτροσόκ ήταν συνδεμένα μ ένα μαγνητόφωνο μεγάλης πιστότητας. Από ένα μεγάφωνο η φωνή που ακουγόταν ήταν του «μαθητή» τον οποίον, όπως είπαμε, μόλις είχε γνωρίσει. Όσο ανέβαιναν τα Volt, τόσο οι αντιδράσεις του «μαθητή» που ακουγόντουσαν από το μεγάφωνο ήταν ισχυρότερες.  Μάλιστα, για να έχει επίγνωση ο δάσκαλος πόσο πονάει το ηλεκτροσόκ, πριν ξεκινήσει το πείραμα του κάνανε του ίδιου ένα ηλεκτροσόκ των 40 Volt  ώστε να διαπιστώσει πόσο οδυνηρό είναι.

Ο Milgram, φορώντας μια «επιστημονική» μπλούζα στεκότανε δίπλα στον χειριστή του μηχανήματος. Από τα 120 Volt και πάνω, οι μαγνητοφωνημένες αντιδράσεις ήταν πολύ έντονες. Κάποια στιγμή ο μαθητής έλεγε «σταματήστε το πείραμα έχω την καρδιά μου».  Ο «μαθητής» διαμαρτυρόταν  προς το πρόσωπο εξουσίας που είχε από πάνω του, δηλαδή τον Milgram. Όταν ρωτούσε απελπισμένος «τι να κάνω;» Ο Milgram του απαντούσε «το πείραμα απαιτεί να συνεχίσεις». Και όταν ρωτούσε «ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;», ο Milgram απαντούσε «εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη».

Όπως αναφέραμε πιο πάνω, το 65% των συμμετεχόντων, υπακούοντας σε διαταγές, έφτασε στο σημείο να κάνει ηλεκτροσόκ των 450 Volt. Ο Milgram έβγαλε το συμπέρασμα πως, η υπακοή στις διαταγές δεν είναι μόνο Γερμανικό φαινόμενο αλλά μπορούσε να αναπαραχθεί και στις Ηνωμένες Πολιτείες,  αρκεί να επικρατούσαν ορισμένες συνθήκες:

1.     Η παρουσία μιας νόμιμης εξουσίας την οποία το άτομο εμπιστεύεται.  Όταν ο πειραματιστής δεν στεκόταν δίπλα στον «δάσκαλο» υπάκουσε μόνο το 22%.

2.     Η ύπαρξη μιας σχέσης  ρόλων προϊσταμένου - υφισταμένου  στα πλαίσια μιας κοινωνικά αποδεκτής ιεραρχημένης εξουσίας. Στη συγκεκριμένη σχέση, ο υφιστάμενος (αφού και δεν αυτενεργεί) δεν αισθάνεται υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του και την μεταθέτει στον προϊστάμενο.

3.     Η ύπαρξη θεσμών όπως είναι το πρωτόκολλο, η ετικέτα και γενικά οι τύποι και το γράμμα του νόμου.

Σίγουρα αυτές οι συνθήκες υπήρχαν στην ναζιστική Γερμανία.  Όμως, υπήρχαν και υπάρχουν και σε άλλες χώρες. Σε τι διαφέρουν λοιπόν οι Γερμανοί; Γιατί στα άλλα κράτη υπάρχει μεν το φαινόμενο της υπακοή, αλλά δεν υπάρχει  η τυφλή υπακοή την οποία επιδεικνύουν οι Γερμανοί; Για να βάλουν κάποιοι άνθρωποι 6 εκατομμύρια συνανθρώπους τους στους φούρνους, δεν μπορεί παρά να υπακούουν τυφλά τις διαταγές που τους έδιναν.

Νομίζω πως την απάντηση θα τη βρούμε αν εξετάσουμε την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα στην Ευρώπη. Η Γερμανία έχει τον έλεγχο της Ευρώπης και εξασκεί μια πολιτική η οποία χαρακτηρίζεται από μια δύσκαμπτη προσκόλληση στους αριθμούς και στους κανόνες που απαιτούνται ώστε να τηρηθούν αυτοί οι αριθμοί.

Μια και η χώρα μας είναι χρεωμένη ήμασταν και μεις υποχρεωμένοι να τηρήσουμε τους κανόνες που - στην προκείμενη περίπτωση - είναι διαταγές. Η φυσική συνέπεια ήταν να ζούμε 5 χρόνια μέσα στη μιζέρια. Κι όταν τους λέμε «βρε παιδιά, ο κόσμος αυτοκτονεί!» απαντάν όπως ο Milgram: «Οι κανόνες είναι για να τηρούνται» δηλαδή, «Το πείραμα απαιτεί να συνεχίσεις»...

Όμως, όλοι αυτοί οι κανόνες έγιναν με σκοπό να ζούνε οι άνθρωποι καλύτερα. Φαίνεται πως για τους Γερμανούς οι κανόνες και η τήρησή τους έχουν γίνει αυτοσκοπός.

Η Ελλάδα έχει ιστορία 3.500 ετών τουλάχιστον. Η Γερμανία είναι παιδί της βιομηχανικής επανάστασης η οποία έχει μόλις ηλικία 350 ετών. Η Ελληνική κοινωνία στηρίζεται στην αλληλεξάρτηση και την επιβίωση. Η ...θεά των βιομηχανικών χωρών είναι η παραγωγικότητα. Εμείς από οργάνωση, προγραμματισμό και παραγωγικότητα δεν ξέρουμε και πολλά. Από την άλλη, οι βιομηχανικές χώρες ορίζουν το «ευ ζην» με την εμπειρία 350 ετών. Εμείς, το ορίζουμε με την εμπειρία 3500 ετών.

Να μας διδάξουν αυτοί οργάνωση και προγραμματισμό, αλλά όχι σε βάρος του «ευ ζην». Στον τομέα αυτό μάλλον χρειάζονται να τους κάνουμε ...εντατικό φροντιστήριο. Άλλωστε τα καλοκαίρια αυτό δεν κάνουμε; Εντατικά θερινά τμήματα «ευ ζην» και μάλιστα χωρίς χρέωση.

Στα πειράματα του Milgram υπήρχε κι ένα ελπιδοφόρο εύρημα το οποίο αυτές τις εβδομάδες αποκτά μεγάλη σημασία. Όταν κατά τη διάρκεια του πειράματος ένας από τους δασκάλους αρνήθηκε να ακολουθήσει τις οδηγίες σε λίγο αρνήθηκαν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.

Κάτι τέτοιο κάνει αυτές τις μέρες η νέα Ελληνική κυβέρνηση. Αν η στάση αυτή φέρει αποτέλεσμα ή αποδειχθεί μια «φούσκα» δεν έχει σημασία. Όπως και στο πείραμα του Milgram, το δικό μας παράδειγμα θα το ακολουθήσουν και άλλες χώρες. 

 πηγή : http://pinteris.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html?spref=fb

Η χειραγώγηση του καπνίσματος:Τότε που το Κάπνισμα το συνιστούσαν ακόμα και οι γιατροί!!!

Μπορεί σήμερα μόλις πας να ανάψεις τσιγάρο σε κλειστό χώρο, να σου την πέφτουν δέκα άτομα για να το σβήσεις, μπορεί να έχασες τους φίλους σου επειδή πηγαίνουν μόνο σε μαγαζιά που απαγορεύουν το κάπνισμα και δεν τους κάνεις τη χάρη, μπορεί ακόμη και να το έκοψες με χίλια βάσανα, να έχεις στερητικά και να υποφέρεις, αλλά κάποτε το τσιγάρο έκανε καλό.

Πού έκανε καλό; Σε όλα!

Τουλάχιστον αυτό ισχυριζόντουσαν οι διαφημιστικές καταχωρήσεις του τσιγάρου τη δεκαετία του 50 και του 60.

Πρώτα απ΄ όλα, στις μισές διαφημίσεις το συνιστούσαν οι γιατροί, οι οποίοι το κάπνιζαν μες στην τρελή χαρά, όσο και οι νοσοκόμες.

Παθολόγοι κερνούσαν τσιγαράκι για καλή φυσική κατάσταση, οδοντίατροι για κατάλευκα δόντια, πνευμονολόγοι για καθόλου βήχα, διαφημίζοντας φυσικά, μια συγκεκριμένη μάρκα ο καθένας.

Μέσα σε όλους και αθλίατροι, που δεν παρέλειπαν να ενθαρρύνουν στο πάφα-πούφα, καπνιστές που ήταν...αθλητές, για σίγουρες επιδόσεις. Φυσικά, το κάπνιζαν κι εκείνοι πρώτοι από όλους, όπως και όλοι οι διανοούμενοι της εποχής, όπως θα δείτε παρακάτω.

Κατά τους διαφημιστάς της εποχής εκείνης, ήταν επίσης, ο καλύτερος τρόπος να διατηρήσει μια γυναίκατη σιλουέτα της.

Ήταν και το καλύτερο δώρο από την οικογένεια στο μπαμπά και από το φίλο στους φίλους του.

Σε καταχώρηση που θα δείτε στο παρακάτω άλμπουμ, υπάρχει ένα ζευγάρι πρόσωπο με πρόσωπο, όπου ο άντρας φυσάει τον καπνό στη μούρη της αγαπημένης του.

Τι λέει η λεζάντα;

"Φύσα της τον καπνό στο πρόσωπο και θα σε ακολουθήσει οπουδήποτε".

Όχι σαν σήμερα που λένε "πλύν' τα δόντια σου, βρωμάς!".

Όμως, ακόμα και τα μωρά την εποχή εκείνη, παρότρυναν τη μαμά να καπνίζει συγκεκριμένη μάρκα, για να μην τους μυρίζει άσχημα όταν τα παίρνει αγκαλιά.

Ακόμα και ο Άγιος Βασίλης κάπνιζε!

Αλλά το βραβείο παίρνει η καταχώρηση, όπου μια κυρία επισκέπτεται κάποιον στο νοσοκομείο και του πάει λουλούδια και τσιγάρα!

Ποιος ξέρει τι έγινε μετά και ανακάλυψαν τον καρκίνο, την κακή αναπνοή, τα μαυρισμένα δόντια, τα κίτρινα δάχτυλα, το βήχα, το φτύσιμο και πάνω απ' όλα τη "γυφτιά" τού να καπνίζεις.

Μια πιθανότητα είναι να τελείωσαν στους διαφημιστές οι ιδέες. 

Οπότε άρχισαν να διαφημίζουν Νικορέτ, παστίλιες, φυτικά τσιγάρα και τώρα τελευταία τα ηλεκτρονικά.

Να μη βαριέται και ο κόσμος...

Το έλεγε και η λεζάντα: "Οι περισσότεροι γιατροί καπνίζουν Camel"!

Όλες οι συμβουλές των γιατρών στο παρακάτω link...

Πηγή: http://www.awakengr.com/2015/01/blog-post_742.html#ixzz3Q25dTmKv 

Αγαπητό σύμπαν, όχι άλλο “αγάπη μόνο”

 

11

SHARES

Είναι νομίζω η τρίτη φορά που ως site απευθυνόμαστε στο σύμπαν. Η πρώτη ήταν για να σταματήσουμε να βλέπουμε πατούσες στο Instagram (δεν είδαμε να κάνετε κάτι σχετικά με αυτό) και η δεύτερη για να φέρει κάποιος τα Burger King στην Ελλάδα (και μέσα σε δύο μήνες, οι ευχές μας εισακούστηκαν). Η τρίτη είναι σήμερα με μια ατάκα που έπαιξε αυτές τις γιορτές περισσότερο κι από το Last Christmas.

Για να μην ξαναδούμε γραμμένο το “Αγάπη Μόνο”, θα δεχόμασταν να μας ξυπνάει ο George Michael κάθε πρωί ψιθυρίζοντας “this year to save me from tears, I'll give it to someone special”

  Αν και το πραγματικό βασανιστήριο θα ήταν να μας ξυπνάει ο Στράτος Τζώρτζογλου τραγουδώντας ακριβώς τον ίδιο στίχο. (Με την Συνατσάκη να πνίγει γέλια και δάκρυα στην αγκαλιά του Καβατζίκη)
Κι ομολογώ ότι αυτό το κείμενο θα έπρεπε να το γράψει ο Ηλίας Αναστασιάδης, ο οποίος είχε καταφερθεί κατά της συγκεκριμένης ατάκας, αηδιασμένος, εδώ και μερικούς μήνες αλλά βρίσκεται σε άδεια (Ηλία, όπου κι αν είσαι, να είσαι καλά), οπότε ανέλαβα εγώ. Γιατί τώρα; Γιατί μέσα στις γιορτές που πέρασαν το “Αγάπη μόνο” τερματίστηκε σε κάθε πιθανή μορφή.

  Ήταν σε ευχές για καλή χρονιά, ήταν σε φωτογραφίες στο Instagram, ήταν σε post στο Facebook, ήταν γραμμένο στο χιόνι, ήταν τατουάζ, ήταν motto, ήταν με μια λέξη, παντού. Σε μια χώρα που ξεχειλίζει ούτως ή άλλως από αγάπη (αρκεί να έχεις Twitter account για να το ξέρεις αυτό), αποφασίσαμε ότι πρέπει να κάνουμε αυτή την ατάκα λάβαρο.

Να πω σε αυτό το σημείο ότι ο μόνος που δικαιούται να γράφει “Αγάπη μόνο” είναι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης λίγο πριν τραβήξει τζούρα από το τσιγάρο του.

 

  Και θα αναρωτηθείς ενδεχομένως γιατί γκρινιάζουμε πρώτες μέρες του χρόνου. Γιατί δεν αφήνουμε τον καθέναν να γράφει ότι θέλει και να έχει όση αγάπη θέλει. Το θέμα μας προφανέστατα δεν είναι η αγάπη η ίδια. Την έχουμε αποθεώσει άλλωστε κι εκείνη με κάθε πιθανό τρόπο, από την αγάπη για τις μητέρες μας, τους πατεράδες μας, τους φίλους μας, κι από τον έρωτα μέχρι την απώλεια.

Το θέμα μας είναι όταν κάποιος λέει “Αγάπη Μόνο”. Κυρίως γιατί δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.

  Πριν λίγα χρόνια υπήρχε το “αγάπη ρε μο%&^νιά”. Κι αυτό δεν έλεγε και πολλά αλλά κάτι σήμαινε διάολε. Σου υποδείκνυε την ανάγκη για αγάπη κάπου που δεν υπάρχει. Το “Αγάπη Μόνο” και αυτό το σημαντικότατο “μόνο” θυμίζουν περισσότερο το “μοναχά την υγειά σου να 'χεις” που έλεγαν οι γιαγιάδες μας και ευτυχώς έχουμε σταματήσει να ακούμε.
Αλλά ακόμα και το να 'χεις την υγειά σου έχει ένα κάποιο νόημα. Και το λέει συνήθως κάποιος ο οποίος έχει υποφέρει και πραγματικά αυτό που έχει ανάγκη μόνο εκείνη την ώρα είναι η υγεία, δική του ή κάποιων δικών του. Αλλά δεν ισχύει σε καμία περίπτωση το ίδιο με την αγάπη. Όταν κάνεις τα χέρια σου σε σχήμα καρδούλας και εύχεσαι “Αγάπη μόνο” κοροϊδεύεις εσένα και εκείνους στους οποίους το εύχεσαι.

Δεν είναι τα άλλα για προσάναμα και ποτέ δεν ήταν. Αλλά ακόμα και να νιώθεις ότι αυτό που χρειάζεσαι εσύ και ο υπόλοιπος πλανήτης εκείνη την ώρα είναι μόνο αγάπη, βρες έναν καλύτερο τρόπο να το πεις.
Και δεν ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει αλλά είναι πολύ συγκεκριμένοι εκείνοι που γράφουν “αγάπη μόνο”. Και συνήθως είναι οι ίδιοι που πριν ένα χρόνο έγραφαν yolo και στην αρχή των 90s φόραγαν κίτρινα Timberland μες στο κατακαλόκαιρο. Το γράφουν γνωρίζοντας ότι δεν σημαίνει κάτι, το γράφουν απλά γιατί δεν έχουν κάτι εξυπνότερο να πουν για την αγάπη. Και σε πληροφορώ ότι η “αγάπη” είναι χιλιοσυζητημένη και χιλιογραμμένη και με τον Τουτάτη υπάρχουν τόσες καλύτερες αναφορές στην αγάπη από αυτή τη βλακεία.

  Την επόμενη φορά λοιπόν, αγαπητέ κάτοικε αυτού του σύμπαντος, όταν θα σκεφτείς να γράψεις “αγάπη μόνο” αντ' αυτού γράψε “φράουλες”, ψιθύρισε “birdy nam nam”, αφιέρωσέ της “I don't want the world, I want you” που τραγουδά και ο JK, κάνε ό,τι θες. Κι αν θες να πεις κάτι για το πόσο σημαντική είναι η αγάπη και πώς μόνο αυτή είναι που χρειάζεσαι στη ζωή σου, υπάρχουν κάποιοι κύριοι που στις 25 Ιουνίου του 1967 το τραγούδησαν σε ολόκληρο τον πλανήτη.
  αυτοί εδώ στο video...
https://www.youtube.com/watch?v=W4yginLOrBQ 

πηγή : www.oneman.gr